کروس :
تو فقط دِکلمه میگی چیزی که داری میخونی رپ نیستش
ورس 1 :
نگو به اون جایی که رسیدم ، رسیدی
از سیاهی خودمو بردم توی سفیدی
بم میگن چون از همه بالاتر وایسادم
دوس دارم با چشم برم تو آسمونا مثل بادبادک
میخوام خاص باشم
رپ مثه ماشینه و منم کارواشم
از بالا شهر تا پائین شهر
همه واسه م پا میشن
همه باهام فاز میگیرن
انگار «هایده» ام
دشمن رو بـ * ــا میدم
صورتت پر خون شده و رفته خواب چشات
یه چک زیر گوشت اگه میتونی بیا پا به پام
بهتره بجایی اینکه بشینیـو تز بدی
میکروفونو ورداریو توی مجلس قـر بدی
کار تو خالطوره ، نگو که خاص بوده
چی میگی «پینوکیو» ، * ـس خوار چارچوبت
رپ مثه پاسوره آس شو واسه من
اگه باشی پای جنگ منم هستم هه
کروس :
تو فقط دکلمه میگی چیزی که داری میخونی رپ نیستش
ورس 2 :
چیزی که داری میخونی رپ نیستش
اونقدری دور سرتم تا بری سر گیجه
چیزی که میخونی رپ نیستش
اینقدر کـ*ـشعر نباف چون که گوش نمیدم
اگه این داف تو باشه منم با ... توش نمیرم
چیزی که داری میخونی رپ نیستش
اینکه همه ش شعرای فروغه اینکه اسمس
رپ نیستش
اینا همه ش دکلمه س دوس ندارم بشنوم
از کارام خوشت نمیاد به کــ*ــرم ، به درک
(هی لعنتی ، یه دقیقه این بیتو نگه دار ، برید کنار برید کنار ، بـیـا)
کروس :
تو فقط دکلمه میگی چیزی که داری میخونی رپ نیستش
آوترو :
ههه
چیزی که داری میخونی رپ نیستش
کـ*ــشعره
راستی ، «شهرام شب پره» بیا بخورش
پــوووووو